Schrijfopdrachten
uNE BELLE HISTOIRE
Een mooie geschiedenis
Het nummer waar ik deze column over schrijf is “Une belle histoire” van Michel Fugain.
Soms hoor ik “Une belle histoire” op de radio, soms opeens in een film, maar t vaakste zet ik het zelf op. Het nummer doet mij steeds denken aan een bijzonder moment.
De eerste keer dat ik het nummer hoorde was op de begrafenis van de vader van een van m’n beste vrienden, zo’n 7/8 jaar geleden. Nu zijn mijn vriend en ik precies weer 7/8 jaar later en 15 jaar oud. Over zijn vader beginnen was altijd moeilijk. Het leek alsof hij totaal niet over hem nadacht en het hem allemaal niet zoveel uit maakte dat hij er niet meer was. Maar nadat ik er een keer over begon, opende hij z’n ideeën en gevoelens over zijn vader volledig.
We waren net een avond naar Hilversum geweest. Toen we met z’n tweeën in het donker terugreden zei ik dat we het nooit echt goed over z’n vader gehad hadden. Ik vroeg hoe hij er mee om ging. Dat vond hij een lastige vraag. Maar toen vertelde hij dat zijn moeder, broers en hij zelf net een video hadden gevonden van de begrafenis en een compilatie van allemaal mooie herinneringen met het gezin. Eenmaal thuis pakte hij de film erbij. Al snel zat de video in de DVD speler. Hij vroeg zich nog af of ik het misschien te heftig zou vinden. Maar dat was voor mij totaal geen probleem. Naarmate de film langer duurde werd het steeds emotioneler. Toen we over de helft waren begon de compilatie met op de achtergrond “Une belle histoire”. Al snel kwamen de tranen en alle emoties voor hem naar boven. Dat was voor het eerst dat ik daar bij was. En daarom werd deze avond ook voor onze vriendschap een ‘belle histoire’.
Het nummer waar ik deze column over schrijf is “Une belle histoire” van Michel Fugain.
Soms hoor ik “Une belle histoire” op de radio, soms opeens in een film, maar t vaakste zet ik het zelf op. Het nummer doet mij steeds denken aan een bijzonder moment.
De eerste keer dat ik het nummer hoorde was op de begrafenis van de vader van een van m’n beste vrienden, zo’n 7/8 jaar geleden. Nu zijn mijn vriend en ik precies weer 7/8 jaar later en 15 jaar oud. Over zijn vader beginnen was altijd moeilijk. Het leek alsof hij totaal niet over hem nadacht en het hem allemaal niet zoveel uit maakte dat hij er niet meer was. Maar nadat ik er een keer over begon, opende hij z’n ideeën en gevoelens over zijn vader volledig.
We waren net een avond naar Hilversum geweest. Toen we met z’n tweeën in het donker terugreden zei ik dat we het nooit echt goed over z’n vader gehad hadden. Ik vroeg hoe hij er mee om ging. Dat vond hij een lastige vraag. Maar toen vertelde hij dat zijn moeder, broers en hij zelf net een video hadden gevonden van de begrafenis en een compilatie van allemaal mooie herinneringen met het gezin. Eenmaal thuis pakte hij de film erbij. Al snel zat de video in de DVD speler. Hij vroeg zich nog af of ik het misschien te heftig zou vinden. Maar dat was voor mij totaal geen probleem. Naarmate de film langer duurde werd het steeds emotioneler. Toen we over de helft waren begon de compilatie met op de achtergrond “Une belle histoire”. Al snel kwamen de tranen en alle emoties voor hem naar boven. Dat was voor het eerst dat ik daar bij was. En daarom werd deze avond ook voor onze vriendschap een ‘belle histoire’.
Your browser does not support viewing this document. Click here to download the document.